Stosunek białka do kreatyniny w moczu

Oznaczenie stosunku UPC jest prostym badaniem, pozwalającym zmierzyć ilość białka traconego przez nerki i ocenić, czy ta utrata stanowi zagrożenie dla zdrowia zwierzęcia. Test polega na zbadaniu ilości białka i kreatyniny w próbce moczu i wykonaniu matematycznej operacji dzielenia ilości białka przez ilość kreatyniny.

Test IDEXX UPC Ratio mierzy utratę białka przez nerki. Pozwala wykryć bardzo niskie stężenie białka (>5 mg/dl) w próbkach moczu psów i kotów. Mierząc również stężenie kreatyniny w moczu i obliczając stosunek ilości białka do kreatyniny w moczu, test IDEXX UPC Ratio umożliwia pomiar utraty białka z moczem i automatycznie koryguje uzyskaną wartość, uwzględniając zmienność ilości moczu i jego stężenie.

Kreatynina jest produktem ubocznym metabolizmu mięśni. Kreatynina jest wydalana z moczem w mniej więcej stałym tempie, co oznacza, że można jej używać jako standardu do porównań z innymi substancjami, które także są wydalane z moczem.

W przypadku tego testu stężenie kreatyniny jest wykorzystywane do standaryzacji stężenia białka w moczu, stężenie to zmienia się bowiem w zależności od stopnia nawodnienia pacjenta.

Przejściowa utrata niewielkiej ilości białka przez nerki może nie mieć istotnego znaczenia, jeśli poza tym nerki pracują sprawnie i wytwarzają odpowiednio zagęszczony mocz. Jeśli jednak dochodzi do zaburzenia czynności nerek, a mocz jest rozrzedzony, to nawet niewielkie ilości białka w moczu można uznać za nieprawidłowość, wymagającą dokładniejszego zbadania. Tracenie znacznej ilości biała oraz/lub tracenie go przez długi czas jest powodem do niepokoju, ponieważ oznacza, że nerki nie pracują prawidłowo. Jest to niepokojące także dlatego, że organizm traci białko, które jest cennym materiałem, potrzebnym do utrzymywania dobrego stanu zdrowia i samopoczucia.

Nie. Białko może pojawić się w moczu także, jeśli dojdzie do zakażenia lub krwawienia w którejkolwiek części układu moczowego. Białko, którego obecność jest spowodowana stanem zapalnym lub krwawieniem, nie jest tak bardzo niepokojące, ponieważ białkomocz ustąpi po wyeliminowaniu leżącego u jego podstaw problemu. To właśnie dlatego wraz z badaniem stosunku UPC potrzebne jest badanie osadu moczu; „czysty” osad moczu jest potrzebny, aby można było mieć pewność, że każde wykrywane później białko jest pochodzenia nerkowego.

Nie. Stosunek UOPC należy oznaczać tylko w moczu pozbawionym zawartości krwi i komórek zapalnych. Należy przeprowadzić pełne badanie moczu i analizę osadu, aby stwierdzić, czy próbka nadaje się do testu UPC Ratio. Obecność krwi i komórek zapalnych w moczu może dać fałszywie wysoki wynik w teście UPC Ratio, wskazując na chorobę nerek, której w istocie nie ma.

Wyniki testu UPC Ratio należy interpretować w kontekście wyników innych testów oceniających czynność nerek, takich jak UREA, CREA i SDMA.

Zalecamy, aby przy interpretacji wyników testu UPC Ratio korzystać z wytycznych IRIS.